این دو تا دو بیتی از اقبال لاهوریه...خیلی قشنگه...

در حیرتم از مرام این مردم پست

این طایفه ی زنده کش مرده پرست

تا هست به ذلت بکشندش به جفا

تا مرد به عزت برندش سر دست

اینم دومیش

چو رخت خویش بربستم از این خاک

همه گفتند با ما آشنا بود

و لکن کس ندانست این مسافر

چه گفت و با که گفت و از کجا بود